تاریخ متعلق به کسانی است که پیوسته آرمان هایی بزرگ داشته، آن ها را همچون رؤیاهایی در سر پرورانده اند. رؤیاها نیز انگیزه های لازم برای ایجاد تغییر و تحول در جهان هستند. اطمینان دارم آنانی که امروز در حال شکل دادن به تاریخ جهان هستند، هنگام جوانی رؤیاهایی بزرگ داشته اند که انسان ساز بوده اغلب شخصیت، کار و روش زندگی شان را مشخص کرده حتی سرنوشت آنان را رقم زده است.
انسان ها توانایی های شگفت انگیزی دارند که معمولاً در درون آن ها وجود دارد و خود از آن آگاه نیستند. آنان می توانند این توانایی های بالقوه را کشف کنند و در بکارگیری آن هاموفق هم می شوند. لیکن هرگز نباید کسی تصور کند پس از اینکه در این کشف به هدف خود رسید، و از آنچه که بدست آورد، باید بطور کامل احساس رضایت کند، بلکه باید خود را برای بقیه فعالیت های لازم آماده سازد. اگر کسی از حرکت بایستد، فلج می شود. پس نیروهای بالقوه خود را تا آخرین حد گسترش دهید و تا آنجا که می توانید، نبوغ خفته خود را با اراده ای آهنین بیدار نمایید.
گام دوم آن است که انسان دانش و سرمایه خود را با دیگران قسمت نماید، چرا که خودخواهی فکری و مادی هر دو به یک اندازه زشت و منفور هستند. از خود گذشتن و برای دیگران زندگی کردن اهمیت دارد. به محض اینکه تلاش برای رفاه دیگران آغاز شد،جهان شاداب تر، گرم تر و خوشبخت تر شده، زندگی باارزش می شود.
همواره تلاش کرده ام تا به فلسفه ای عمل کنم که مبنای آن رفاه دیگران و خدمت به خلق باشد. به اعتقاد من نوآوری، نقش برجسته ای در تاریخ بشر ایفا کرده است. نوآوری با عزم و اراده یک شخص خلاق شروع می شود تا با ساختن یک شیء نو و پدید آوردن مفهومی نو، از واقعیت رایج و وضع موجود رها شود. من همیشه بر اهمیت خلاق بودن، تأکید کرده ام، چون افراد خلاق، تاریخ ساز هستند و حرکت به پیش تاریخ را تداوم بخشیده اند.
دیگر این که هر کس در هر حوزه ای از فعالیت، بهتر است سعی نماید تخصص پیدا کند و خبره شده در زمینه کار خود بهترین شود، حال هرکاری می خواهد باشد. اگر چگونگی این کار را نمی داند، کافی است وجود خود را در کاری که انجام می دهد، غرق کند. عقاید، حکمت و ادراک سراغ افرادی می آیند که خود را کاملاً وقف کار خود کرده باشند.
لازمه پیشرفت جامعه نیز، چالش طلبی است. چه، مردمی که اهل چالش هستند موفق می شوند. جوانان چالش را دوست دارند و از شکست نمی هراسند. کسی که کار را با ترس شروع می کند، قبلاً ایام جوانی خود را به بطالت گذرانده است. پس باید در آتش سوزان انجام کار همچنان فروزان بمانیم، به پیش برویم تا به رشد کامل برسیم و تلاش کنیم تا به قله های هر چه رفیع تر دست یابیم و خواسته های خود را در اتمام کامل کار ارضا نماییم.
باید فداکاری کرد زیرا تاریخ با فداکاری رشد می کند. درست است که یک نسل برای نسل بعد فداکاری می کند، لیکن نسل بعدی نباید دست از کوشش بردارد. به عقیده من، رشد و توسعه از یادگیری سرچشمه می گیرد. وقتی تصور می شود که یادگیری تمام شده است، درست در همان لحظه، رشد متوقف می شود. رشد و توسعه در فروتنی فرد و تلاش کردن برای یادگیری است. درخت چون پربار شود، بیشتر سربه زیر می افکند.
اما مشوق و انگیزه علماء و دانشمندان در حیطه های مختلف دانش بشری برای پانهادن به این عرصه ها و قبول تلاش های مشقت بار و طاقت فرسا به منظور بیان اندیشه ها و افکار جدید یا خلق ابداعات و ابتکارات که در نهایت عامل پیش برنده و نیروی محرک تمدن و فرهنگ بشری به جلو محسوب می شود، چه بوده است؟ به عبارت دیگر، کدام توان و نیروی معنوی این بزرگان را، به بهای تحمل عسرت و تنگی در معیشت و با برخورداری از نازل ترین امکانات، به چنین تلاش هایی رهنمون گشته است؟ اینان هیچ گاه در مورد راه ناهموار و پرفراز و نشیبـی که پیموده اند و هزینه های بسیار گرانی که برای هدف خود پرداخته اند و با محرومیت های گوناگونی که دست و پنجه نرم کرده اند و گاه در این راه جان باخته اند، خم بر ابرو نیاورده اند! شواهد تاریخی متعددی در این زمینه وجود دارد که این گونه افراد کمترین تزلزل و تردیدی به خود راه داده باشند، بلکه برعکس علی رغم این ناملایمات و با مشاهده مواهب مادی و شنیدن طعنه های گوناگون لحظه ای از تلاش بازنایستاده و حتی به راه انتخابی خود بالیده اند.
بی شک دانشمندان و علماء “اکسیری” را در علم، تفکر، اندیشه، هنر و… یافته اند که حاضر شده اند برای دست یابی به “کیمیا” ی آن تا فتح قلل رفیع پیروزی بکوشند. البته گام نهادن به این عرصه ها تنها ویژه نوابغ و انسان های استثنائی نیست. بلکه همه انسان ها می توانند، بدون آنکه از نبوغ خاصی بهره مند باشند، با برخورداری از عقل سلیم و در سایه پشتکار و تلاش، فداکاری، استقامت و شکیبائی در آموختن و تجربـه کردن و با داشتن اراده ی مصمم و خلل ناپذیــر به اهداف بزرگ نائل شـده نام خود را در تاریخ به ثبت رسانند. آنچـه موجب می شود بزرگان در مسیر صحیح قدم بردارند و ناامید نشده از فعالیت دست نکشنـد، حس میهن پرستی، حس وظیفه شناسی ، داشتن علاقه به علم و دانش، علاقه به آموختن و یادگیری و روحیه خدمت به مردم است تا در طی مسیر پرپیچ و خم و گاه بسیار دشوار و طاقت فرسای پژوهش، خدای ناکرده منحرف نشده به مادی گری روی نیاورند، به سوی مال اندوزی، خویشتن دوستی، خودکامگی نروند؛ و اگر سرمایه ای از گذشته برای آنان مانده آن را در اسراف و اتلاف هدر ندهند. اما ویژگی های نوابغ، انسان های بزرگ، عالمان تاریخ و نویسندگان خوب همیشه می تواند راهگشـا و سرمشق مناسبـی برای رهروان باشـد. در عین حال می توان اذعان کرد که برخی عوامل در تصمیم گیری های بزرگان دخیل بوده آنان را از پیشروی بازداشته است. آری، کسب جاه و مقام و قدرت و بهره مندی از بهترین امکانات مادی برای خود و اهدافی از این نوع می تواند انسان های بزرگ را به انحراف بکشاند.
این دکترین که مبانی و ساختار آن بیان گردید، اینک با وجودم عجین شده است. از همان دوران جوانی رؤیای خدمت به هموطنان و پیشرفت کشورم را در سر داشته ام. به عنوان فعالیت مورد علاقه و توجه خود که اعتقاد دارم زیربنای اولیه هرگونه تحول فردی و اجتماعی محسوب می شود و کلیه ترقیات مادی جامعه از آن نشأت گرفته بر آن استوار است، به تحقیق و پژوهش، آن هم در حوزه اقتصاد و بازرگانی، روی آوردم تا شاید از این طریق نقش خود را به عنوان یک ایرانی و عضو این جامعه، در توسعه علمی این سرزمین ادا کرده باشم. این فعالیت که به اشکال گوناگون اعم از تألیف، ترجمه، تحقیق و سایر تلاش های علمی دنبال شده اینک در قالب دو برنامه جامع یعنی “تجارت جهانی” و “گردشگری بین المللی” که فکر می کنم پرداختن به آن ها می تواند کشور را در سطح بالایی از توسعه قرار دهد، در این مؤسسه تبلور یافته است. امیدوارم با یاری پروردگار و به همت و با همکاری نخبگان این مرز و بوم، در راستای پایه ریزی ساختارهای علمی، به این دو برنامه جامه عمل بپوشانیم و با تدوین منابع پژوهشی و آموزشی روزامد به اجرایی شدن این اندیشه کمک نماییم.
امیـد است طبقه دانشجو، دانش پژوه و پژوهشگر، در سایه پشتکار خود بتوانند با انتخاب راه صحیح تحقیق و با بهره گیری از ویژگی های خوب انسانی درجات ترقی را تا اوج موفقیت طی کنند و از نتیجه کار خود برخوردار شوند تا طعم لذت از پیروزی معنوی را که از خدمت به جامعه و ادای دین به میهن خود و به بشریت حاصل می شود بچشند. البته می دانیم انسان ها استعدادهایی درون خود دارند که چه بسا از آنها آگاهی ندارند. اگر این توانایی های بالقوه کشف شود و به بیراهه نرود حتماً موفق خواهند شد. راهنمایی بزرگان، دیدگاه های خردمندان خانواده، بستگان و آشنایان با تجربه برای هدایت جوانان در یافتن استعدادهایشان بسیار مؤثر می باشد.
